AddThis Deling -knoppen naar facebookfacebookfaceBookshare naar TwittertwitterTwitterShare naar PinterestPinterestPinterestShare naar Moreaddthismore
Megaesophagus is een relatief typische ontwikkeling, naast de verworven, afwijking van de slokdarm, waar de gestreepte spiermassa van de slokdarm stopt met werken aan contract en functioneert adequaat leidend tot diverse symptomen van regurgitatie en reflux. Veel van deze regurgitatie vindt plaats binnen een korte periode van eten en/of drinken. Het is cruciaal om actieve kokhalzen te onderscheiden, evenals braken van het veel meer passieve proces van regurgitatie vanwege slokdarmziekten.
Er zijn veel mogelijke triggers van deze ziekte van genetische in jonge puppy’s, tot verkregen situaties bij volwassen huisdieren. Sommige aandoeningen zoals hypothyreoïdie, Myasthenia Gravis, evenals de ziekte van Addison kunnen secundair megeesofaag veroorzaken. In andere gevallen kunnen trauma of virale infecties betrokken zijn. In de enorme meerderheid van de verkregen situaties van megaesofagus komen we echter geen enkele vorm van onderliggende oorzaken uit.
Diagnose van megaesophagus wordt normaal gesproken gemaakt door röntgenfoto’s, waarbij vaak bariumstudies nuttig zijn bij het bevestigen van de diagnose. De behandeling kan bestaan uit het voeden van huisdieren van verhoogde oppervlakken, naast symptomatische medicijnen om de vooruitgang van het voedsel te bevorderen, inclusief medicijnen zoals metoclopromide, famotidine, evenals prilosec. De prognose voor deze ziekte zal worden ontdekt of een onderliggend ziekteproces kan worden bepaald als kan worden behandeld. Op voorwaarde dat veel situaties echter geen onderliggende triggers hebben gevonden, wordt de prognose voor een gezond leven vaak bewaakt. Veel huisdieren zullen ervaren aan ernstige kwesties zoals aspiratiepneumonie, wat een belangrijke oorzaak is van morbiditeit en sterfte bij ernstig getroffen huisdieren.